قهر تا روز قیامت
قهر تاروز قیامت
کودکان، هر چیز را جان می دهند
شخصیت بخشیده،فرمان می دهند
.
چون خداوندان مهر و عاطفه
به عروسک، حس انسان می دهند
باسماور خالی و قند خیال
میهمان را چای فنجان می دهند
به عروسک های صامت روز و شب
جرعه ای آب و کفی نان می دهند
.
باکلام مادران واقعی
طفلشان را چهر خندان می دهند
.
کودکی مادر شود، وان یک پدر
بر عروسک موی افشان می دهند
.
باهمه خشم و خروش بچگی
لقمه ی خود را به مهمان می دهند
.
بادلی چون چشمه ی صاف و زلال
کینه را بر باد و باران می دهند
(قهر تا روز قیامت گفته) را
با نگاه و خنده، پایان می دهند
.
وای ازان حس ها که در اوج کمال
بر بشر کین فراوان می دهند
.
حیف، جای مهر وصلح و آشتی
آدمی را جنگ و عدوان می دهند
.
رضا افضلی
مشهد،جمعه شانزدهم شهریور ماه ۱۳۹۷
+ نوشته شده در بیست و پنجم شهریور ۱۳۹۷ ساعت 8:41 توسط رضا افضلی
|