رایانه ها رضا افضلی

:
رایانه ها
.
رایانه ها شب را قرین نور کردند
دنیای ما را غرق شوق و شور کردند
.
هرکس که دارد پرسش از هرچیز و هر جا
دانستش را در دمی میسور کردند
.
ازبس کلیک وتکمه کاری یاد دادند
از نانوشتن ها قلم را کور کردند
.
با دور کردن ازکتاب آن گنج . مارا
از لذت خواندن. نوشتن دور کردند
.
هر چه کتابی بود و دفتر در قفس ها
چون مردگان بی کفن در گور کردند
.
هرچند دارد وب مزیت، پرسم از خود
آیا چه شد ما را تهی از شورکردند
.
با نشر اندک ازکتاب تازه فکران
خون در دل بس عالم مشهور کردند
.
با پرده های مات سانسور و گرانی
اندیشه را از خلق ها مستور کردند
.
پیر و جوان را دم به دم سرمشق دادند
با وب به شکل نو ظهوری زور کردند
.
در خانه ها بین زن و شوهر سخن نیست
عشاق را هم این چنین مهجور کردند
.
بی هیچ معیاری (کپی) گردد بد و نیک
با (پیس) هاشان غوره را انگور کردند
.
با تبلت و با تلگرام و با رسانه
مارا به ترک فکر خود مجبور کردند
.
گاهی برای این که قدرش را بدانیم
با قطع (وب) یک چندمان مخمور کردند

رضا افضلی سه شنبه هشتم اسفند ماه ۱۳۹۶ مشهد

این بنده رضا افضلی

شرممان باد ز پشمینۀ آلودۀ خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم {حافظ}

.
این بنده رضا افضلی فرزند حسین و مریم، متولد دهم مهرماه ۱۳۲۷ در شهر
فریمان هستم. در شش سالگی با خانواده به مشهد کوچیده و تحصیلات خود را
از (اول دبستان تا دورۀ کارشناسی ارشد) در مشهد گذراند ه ام.از دوران کودکی امبود که اندک اندک ذوق شاعری در من قوَت می گرفت. از سال ۱۳۴۶ در دانشکدۀپزشکی دانشگاه مشهد استخدام شدم و شعرها و نوشته های خود را به تدریج درجراید کشور انتشار دادم. از همان دورۀ جوانی در کافۀ روشنفکری داش آقایآن زمان، با انجمن های فرخ و قلم و قهرمان و غیر آن آشنا شدم و درجلسات هفتگی شان شرکت می کردم. در همان محافل با شاعران بزرگ خراسانآشنایی و دوستی یافتم و با انتقال به کتابخانه، با دوستم استاد محمد قهرمانهمکار و هم اتاق شدم.

از سال ۱۳۶۳ به بعد، تدریس خود را با حفظ سمت کارشناسی در کتابخانه،در دانشکدۀ ادبیات دکتر علی شریعتی مشهد آغاز کردم و به دانشگاه های آزاد درمشهد و نیشابور وشیروان و تربیت معلم سبزوار دعوت شدم.

بعد از سی سال، سرانجام در سال ۱۳۷۶ پس از بازنشستگی از دانشکدۀادبیات دانشگاه فردوسی، ضمن تدریس در دانشگاه های مختلف از جملهدانشگاه آزاد مشهد، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد شیروان نیز شدم و هم ا کنوندر دانشگاه پیام نور مشهد تدریس می کنم.
در چندین کنگره و نشست علمی و شب شعر شرکت کرده و آثاری را ارائه داده ام.
برخی از مقالات و اشعارم در کتاب های گونا گون منتشرشده و مطالب بیشتری دروبلاگ بنده با نشانی rezaafzali.blogfa.com و دیگران انتشار یافته است.
تعدادی اثرآماده و چند کتاب زیر چاپ دارم. کتاب شناسی آثار منتشر شدۀ
اندکم چنین است:
۱. در شهر غمگرفتۀ پاییز، مجموعه ای از شعرهای ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۷ ، مشهد،رهایی، ۱۳۵۷ .
۲. آهوی ارغوانی، فیصل الحجلی، مترجم:رضا افضلی، مشهد، به نشر، چاپاول، ۱۳۷۸ و چاپ سوم، و۱۳۸۴ .
۳. نگاهی از ساحل به دریا، به مناسبت نکوداشت استاد احمد گلچینمعانی، به کوشش رضا افضلی، مشهد، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی خراسانرضوی، ۱۳۷۷ .
۴. شناختنامۀ استاد محمد قهرمان، رضا افضلی، مشهد، انجمن آثار و مفاخرفرهنگی خراسان رضوی، ۱۳۸۴ .
۵. گریه در گلوکردن، سروده هایی در سوک و ستایش زنده یاد استاد محمدقهرمان، به کوشش رضا افضلی، مشهد، فرهنگسرای فردوسی، ۱۳۹۲ .
۶. پرواز لاهوتی، یادنامهٔ زنده یاد استاد حسن لاهوتی، به کوشش رضا افضلی،مشهد، ١٣٩٣ ، انتشارات آهنگ قلم.
۷. در شناخت استاد قدرت الله شریفی، نگارش: رضا افضلی، مشهد،سخن گستر، ۱۳۹۴ .
۸. دیوان احمد شهنا، جلد اول، گردآوری: محمدعلی اخلاص، به کوشش ومقدمۀ رضا افضلی، مشهد، انتشارات آهنگ قلم، ۱۳۹۴ 
۹. برکه ای شفاف چون صبحی زلال، مجموعه اشعار رضا افضلی، دفتر اول،مشهد، طنین قلم، 1396.
10 . چیزی به آفتاب نمانده است، مجموعه اشعار رضا افضلی، دفتر دوم،مشهد، طنین قلم، 1396.
۱۱ . آنچه می خواستم این نبود، مجموعه اشعار رضا افضلی، دفتر سوم،مشهد، طنین قلم، 1396.{زیر جاپ}
۱۲ . قاصد خوش خبر، مجموعه اشعار رضا افضلی، دفتر چهارم، مشهد، طنینقلم، 1396.{زیر جاپ}
۱۳ . ترانه های تورنتو، مجموعه اشعار رضا افضلی، دفتر پنجم، مشهد، طنینقلم، 1396.{زیر جاپ}
چند کتاب دیگر زیر چاپ دارم از جمله گزیدۀ اشعار صائب، به انتخاب رضا افضلی،مشهد، به نشر.
جای آن است که از همسر و فرزندان نازنینم در مشهد و تهران و کانادامخلصانه و بینهایت سپاسگزار باشم. 
با اخلاص
رضا افضلی
مشهد،1398

حاكم و گنجشك/نزار قبانی/ترجمه ی رضا افضلی

 

  حاكم و گنجشك

 نزار قبانی/ ترجمه ی رضا افضلی

 

در كشور هاي عربي گردش مي كنم

تا شعرم را براي توده ی مردم بخوانم

من

براين باورم كه شعر

گرده ی ناني است كه براي توده ی مردم

                                             پخته مي شود

 

از آن زمان كه آغاز كرده ام

بر اين باورم

            كه كلمات ماهي درياي توده ها ست

 

در حالي كه با خود

جز دفتري ندارم

در كشورهاي عربي سير مي كنم

اين پاسگاه

               مرا

 به آن پاسگاه مي فرستد

 واين پادگان

                مرا

 به آن پادگان پاس مي دهد

حال آن كه در جيبم جز گنجشكي

                                   ندارم                      

اما آن افسر مرا نگه مي دارد

وبراي آن گنجشك

                   گذر نامه مي خواهد

در سرزمين من

                       كلمه

به پروانه ی عبور نياز دارد

 

چون كودني

ساعاتي را در انتظار فرمان آن ما مور

                                        مي مانم

و به كيسه هاي شن

                       انديشه مي كنم

واشك چشمانم

                     دريا ها ست

در حالي كه در برابرم

                          پلاكاردي

                                    از وطني واحد

                                                  سخن مي گويد

من

    اين جا

               چون موشي صحرايي

                                        نشسته ام

غم هايم را

               از خود دور مي كنم

وهمه ی شعارهاي گچ نوشته را

                              زير پا مي گذارم

ودر دروازه ی وطنم

                        مي مانم

افتاده،

        چون ساغري شكسته.

                                      ترجمه شده در تاریخ 5/8/64                                   

 

 نیزکلیک کنید : در انتظار گودو