رضا افضلی     

...
..
هان ای جوان دیر است ها!،وقتی که پیری می رسد 
شو پیرجانان را عصا، وقتی که پیری می رسد
/
پیوسته در هر بوم و بر، سر می دهد اهل هنر
فریاد تندرواره را، وقتی که پیری می رسد
/
پیری بُود سهم بشر،نو نو رود جای دگر
اعضای تن گیرد عزا وقتی که پیری می رسد
/
زآن استواری ها ی تن، وان سرکشی های بدن
سستی رسد بر دست و پا، وقتی که پیری می رسد
/
شادی ونیرو روز و شب، گردد فراری تا شود
از آن فرزندان ما ،وقتی که پیری می رسد
/
گردد رمق کم کم نهان،از چشم و گوش و از زبان 
گاه از نفس، گاه از صدا، وقتی که پیری می رسد
/
«ممدوحی» شیوا سخن،گفته درون انجمن
دنیا شود محنت سرا،وقتی که پیری می رسد