بِرِي بِچّم/رضا افضلی

به لهجه ی مشهدی برای برادرانم :غلامحسین/
غلامرضا/عباس

/1

بيا بابا كه بَقِي مُندَه كارِت
دِلنگونَه به چُختِ خَنَه تارِت
هنوزُم چِفتِ ديفالِ خَنه ي ما
به آخور مُندَه اسبِ بي سِوارِت
بَقِي= باقی /مُندَه= مانده است/ دِلنگونَه=آویزان است
/ چُختِ خَنَه=سقف خانه= سقف اتاق/ هنوزُم=
هنوز هم/ چِفتِ ديفالِ=کنار دیوار/ خَنه ي ما=خانه مان.

/2

مُرُم صَحرا و تو خورجينَه نونُم
نمي يَه كاري از مو ناتِوونُم
زمين و گُو اَ هَن وِل تو بيابون
خدا سازه كه وَرگِرده جِوونُم
مُرُم= می روم/ نمي يَه=نمی آید/ ناتِوونُم= ناتوانم/
گُو اَهَن=گاو آهن/ وَرگِرده= برگردد

/3

چُغوكِ مينِ خارايَه دلِ مو
غِريب ای ساخ و تِنهايَه دلِ مو
بِرِي بِچَّم دِلُم از غَم سُلاخَه
جِگَر بَندِ زُليخايَه دلِ مو

چُغوكِ=گنجشکِ/ مينِ= میان/ مو=مُ= من/
خارايه= خار هاست/ ای ساخ= این طوری/
بِرِي بِچّم= برای بچه ام= برای فرزندم/
دُِلم از غَم سُلاخه=دلم از غم سوراخ است/
جگر بندِ زليخايه دلِ مو= دل من مانند جگر
زلیخا (پاره پاره) است. 

/4

بِرِي يك كغذِتْ چشمُم به راهه
زغالْدونه دِلُم، از بس سياهه
بيا گُلدِسته ي خوشبويِ نَنَه
كه دادوي مِلوست عینِ ماهه

بِرِي=برای/ يَك كَغَذِتْ=یک نامه ات/
چشمُم= چشم من/ به راهه=به راه است/
زغالْدونه=زغال دان است/ دِلُم=دل من/
از بس سياهه=از بس که سیاه است.
بيا گُلدِسته ي خوشبويِ نَنَه=
بیا ای دسته گل خوشبوی مادر/
دادوي مِلوست=کودک شیر خوار زیبایت
/ عینِ ماهه=مثل ماه است.

/5

زَنِتْ كاكُلْ به سر اُوُرده ورگِرد
به تَلِّتْ يك پسر اُوُرده وَرگِرد
بيا تا ماچ كِني دِستاي خوردوشْ
يِتيمِ بي پدر اُوُرده ورگِرد

زَنِتْ=زن تو/ كاكُلْ به سر= نوزاد پسر/
اُوُرده=آورده است/ به تَلِّتْ= به شکل تو/
وَرگِرد=برگرد/بیا تا ماچ كِني= بیا تا ببوسی
/ دِستاي خوردوشْ=دستان کوچکش را.
يِتيمِ بي پدر= کودکی که از پدر یتیم است/
اُوُرده=آورده است. مشهد 1365

دو تصویر مشابه داشتم (از نگاه دوربین
حناب جلیل فخرائی شاعر و جناب
مهندس شاهسون پور گرامی)
که با سپاس از هردو دوست
یکی از دو عکس را برگزیدم.
.............................

http://rezaafzali.blogfa.com/posts/ 
عناوین مطالب وبلاگ رضا افضلی
https://www.facebook.com/reza.afzali.7/photos_all
 مطالبم در فیس بوک