امید و نوید 
...
..
.
مژده دهیدم ز برف، شهر سپید است
روی درختان، شکوفه های امید است
/
پشتِ دریچه ز برفبارِ شبانه
پرده ای از پرنیان، برابرِ دید است
/
گرکه نگاهی کنی به باغِ سحرگاه
جنبشِ گنجشک و شادمانیِ عید است
/
ابرِ شبِ پیش، شسته چهرِ زمین را
نوبتِ پروازِ برف های سپید است
/
آب شود صبحدم زخندۀ خورشید
این همه قندیل ها که همچو حدید است
/
این همه باران وبرف و آب به ژرفا
وقت شکوفائیِ بهار کلید است
/
فَصلِ بهاران به رستخیزِ علف ها
عاشقیِ باد و موفشانی بید است
/
لاله چو روید زدشت و دامنۀ کوه
زخمِ دلش داغِ عاشقانِ شهید است
/
بهر بیابان خشک و خاکِ کویری
هفتۀ برفی، چو جشنِ عیدِ سعید است
/
گاه همین برف ها برای تهی دست
رنج بزرگ و غم و عزای جدید است
/
شادی مطلق ازان غنی ست که اورا
قوت و فراغت کنار جام نبید است
/
رَحم و مرّوت اگر به زاغه زند سر
بهر دل بی نوا امید و نوید است
/
رضا افضلی9/8/94

تصویر:http://rezaafzali.blogfa.com/posts/ عناوین مطالب وبلاگ رضا افضلی
https://www.facebook.com/reza.afzali.7/photos_allمطالبم در فیس بوک
...................................................................................................