رضا افضلی     

دراجاقِ شفق

گفتم كه چشمه را

با گَرد و لايِ رنج نيالايم

ناگاه فوجِ ماهي گلگون

از موج هاي آبيِ انديشه ام گذشت

گفتم كه ماه را

آسوده بنگرم

ديدم كه دسته هاي سيه پوش

تابوتِ نقره را

در ماهتابِ غمزده تشييع مي كنند.

رفتم كنارِ پنجره ديدم

خورشيد در اجاقِ شفق 

                         دود مي كند.

                                     رضا افضلی   14/1/65

http://rezaafzali.blogfa.com/posts/ عناوین مطالب وبلاگم