رضا افضلی     

دراسفندِ تاريخ

گوش كن! از چاهِ شب فرياد را خواهي شنيد

شِكوه هاي بيژن از بيداد را خواهي شنيد

اي منيژه گر چو مَه بر چاهِ بيژن بنگري

ناله هاي رشتة پولاد را خواهي شنيد

بر سرِ گلبرگ هاي ريخته، بر روي خاك

شيهه و سُمضربه هاي باد را خواهي شنيد

گوش كن، از لانة لرزانِ گنجشكِ غريب

جيك جيكِ جوجة بي زاد را خواهي شنيد

در سكوت شب اگر گوشِ ذِكاوت واكني

پِچ پچِ نيلوفر و شمشاد را خواهي شنيد

از دهانِ مادرِ باران كه مي پيچد به خويش

نعره هاي لحظة ميلاد را خواهي شنيد

ريشه ها هر لحظه زير خاك، نقبي مي زنند

گاهِ رويش خِش خِشِ ايجاد را خواهي شنيد

گوش كن! ضربِ كُلنگِ آفتاب آيد به گوش

بانگِ آوارِ شبِ شدّاد را خواهي شنيد

گر چه شب جز بانگِ زاري را نمي بخشد به باغ

صبحِ فردا نغمه هاي شاد را خواهي شنيد

عاقبت از شاديِ ميلاد صبح آشتی

خنده هاي مرغكِ آزاد را خواهي شنيد

اي كه در اسفندِ تاريخي، بهاران دور نيست

بوي گل از بوتة خرداد را خواهي شنيد.

                                               رضا افضلی  27/1/66

http://rezaafzali.blogfa.com/posts/ عناوین مطالب وبلاگم