درآبِ سرد لرزدهندوانه

«وكيل آباد»، باشد پرهياهو

بغلتد موج ها در درّة او

رسد در هراجاقي رويِ آتش

كلاه دود تا ابرويِ آتش

به سوي سنگ چين، هردم خميدن

چو آهنگر، به آتش ها دميدن

به لاي سنگ هاي رودخانه

در آبِ سرد ،لرزد هندوانه

شود چرخنده قليان، روي دستان

چو تُنگِ نشأة بخشِ مي پرستان

برقصد «بادبادك»، مستِ پرواز

نسيم آرد صداي ساز و آواز

جِِدال كودكان، هنگام بازي

رسد ازمشت تا سيلي نوازي

يكي برچيده سفره،وآن نهاده

يكي بر ساحل جو ايستاده

 
يكي خوابيده زير چادرِچيت

يكي آن سونشسته برسرِپيت

يكي جنبانده پارو، روي استخر

فكنده چين، به پيشانوي استخر

يكي از جنسِ مردان نوانديش

سخن گويد زصلح و دانش و كيش

نشسته گِرد او جمعي «دهان باز»

«كبوتر با كبوتر باز با باز»

سخن مي گويد از ايران وخارج

زبرفِ پول و خورشيدِ مخارج

«مَلِك» هرچندمالش بي حساب است

مَلِك باشد زاعلام خراسان

كه باشد شهره دراقصاي ايران

ملك باشد ازين رو نزدِ تُجّار

كه او دارد زمين و مال بسيار

کندزان مِلك هاي بي كرانه

به وقف خویش، نذر«آستانه»

وكيل آباد باشد يك زمينش

گلي از باغ هاي عنبرينش

تجارت گر وِرا،راحت گذارد

گهي از طبعِ شعرش واژه بارد

ملك هرچندمالش بي حساب است
حريفِ «ايرج» و اهلِ «كتاب» است

                                  مشهد سال ۱۳۷۷