فيلسوف

به:دكتر سيّد حسين خوابنما

درياي پر موجي شده پيشانيِ او

از فكـرهايِ درهمِ طوفانـيِ او

ازبعدعمري روز وشب انديشه كردن

اكنون شده دانائي اش، نادانيِ او

باغي سراسرميوه هاي شكّ وپرسش

مانده پس از ميرابي و دهقاني او

پروانة چرخانِ گل هاي سؤال است

در هر كتابي چشمِ سرگردانيِ او

چون چشمة آتشفشاني مي خروشد

فوّاره هاي پرسـشِ پنهاني او

در خانة اندیشه، مهمانِ كتاب است

پايان نـدارد راهِ بـي سامانـيِ او

ويرانِ او آباد گردد در جوابي

در ديگري آبادي اش ويرانيِ او

چون ديگران گرديده محوِ يك ستاره

در تاكـزاري تا ابد پيچانـيِ او

درهم تنيده رشتة انديشه هايش

چون پيله هاي پَتْ شده حيرانيِ او.

                                        رضا افضلی  26/7/75