رضا افضلی     

 به:حسن لاهوتی

درانقلابِ دف ها
  
در گوش پنبه كرديم

تا رقصمان نگيرد

درکِشت، رَه نرفتيم

تا زير پنجة ما

نو رُسته اي نميرد

ما دشتِ زندگي را
 
 بی وقفه ره سپرديم

بسیار جوی و چشمه
 
در راه اگر شمردیم

لب هاي خشكِ خود را

عطشان به خانه برديم.

                        رضا افضلی  3/12/72